ChatGPT دقیقاً به چارلی بروکر گفت که چگونه قسمت «آینه سیاه» را ننویسد

اعتبار تصویر: نتفلیکس

«آینه سیاه» یکی از پیوسته ترین طنزهای هدفمند (و به طور مداوم ترسناک) رابطه بشریت با فناوری بوده است. در واقع آنقدر سازگار بود که ChatGPT توانست قسمتی از آن را بنویسد که خالق سریال چارلیه بروکر از آن متنفر بود.

در مصاحبه با Empire، نویسنده و تهیه‌کننده برنامه‌های طنز و طنز متعدد توضیح داد که اگرچه کنجکاو بود، اما تجربه‌اش با ChatGPT چیزهای زیادی را می‌خواست.

او از آن خواست تا اپیزودی از «آینه سیاه» را بنویسد که به نظر می‌رسد شروع یک قسمت از «آینه سیاه» است تا اینکه:

او می‌گوید: «این چیزی به ذهن می‌رسد که در نگاه اول، قابل قبول است، اما در نگاه دوم، چرند است. «زیرا تمام کاری که انجام می‌شود این است که تمام خلاصه‌های قسمت‌های «آینه سیاه» را جستجو کرده و آنها را با هم ترکیب کنیم. سپس اگر کمی عمیق‌تر حفاری کنید، می‌گویید: “اوه، در واقع هیچ فکر اصلی واقعی در اینجا وجود ندارد.”

در واقع، همانطور که وانوار بوش یک بار نوشت: “برای تفکر بالغ هیچ جایگزین مکانیکی وجود ندارد.” حتی آدا لاولیس هم همان را گفت که روی اولین سیستم های محاسباتی ساخته شده کار می کرد. امروز نیز همین امر صادق است، اگرچه البته کامپیوترها در تلاش برای جعل اطلاعات متقاعدتر هستند.

اما بروکر استعدادی در بیرون کشیدن بینش از چیزهای معمولی دارد، و شیوه شکستی که ChatGPT در پیش گرفت به او موج مغزی داد. اساساً، اگر این چیز بر اساس اپیزودهایی که واقعاً ارسال کرده بود، قابل پیش بینی ترین پابلوم ممکن را ایجاد می کرد، در واقع راهی عالی برای گفتن به او بود. نه نوشتن.

“من فکر کردم، “من فقط قصد دارم هر حسی را که فکر می کنم یک قسمت “آینه سیاه” است را حذف کنم.” اگر نمی توانید قوانین خود را زیر پا بگذارید، داشتن یک نمایش گلچین فایده ای ندارد. فقط یه جور لیوان آب سرد و خوب توی صورتش.»

این هرگز موفقیت آمیز نبود، زیرا از یک تولید کننده الگو بخواهیم تا یک قسمت اصلی از هر چیزی بسازد، چه رسد به نمایشی که به خاطر پیش‌بینی‌های غیرمنتظره و اغلب ناراحت‌کننده‌اش گرامی داشته می‌شود. اما این بدان معنا نیست که مدل زبان ارزشی ندارد: به‌عنوان نوعی شخصیت گوفوس، یا جورج در «ساینفلد»، اگر تمام غریزه‌اش درباره ایده‌های اصلی اشتباه باشد، باید عکس آن درست باشد.

البته، خیلی هم ساده نیست، اما مثال جالبی از این است که چگونه این مدعی روشنفکر چشمگیر و در عین حال عقیم (ChatGPT، نه بروکر) می تواند نقشی را حتی زمانی که کاملاً برای هدفش مناسب نیست، پیدا کند.